Hallo met Claudia hoor ik terwijl ik uit Zeeland rij.
We zijn met weinig mensen voor het snorkelen wil jij alsnog? Vraagt ze aan mij.
Iets waar we geen spijt van hebben gekregen.
binnenkomen met attributen voor de training van de avond.
Van hoepels tot pvc pijpen en van emmers tot een heuse puzzel.
Dat belooft wat.. dacht ik nog bij mezelf.
Maar voordat we mochten spelen moesten we 1st inzwemmen.
Met een soort van commando sprong erin en dan zwemmen.
Dat viel nog niet mee dat springen.
1 uitslover moest zo nodig van de duikplank maar dat ging natuurlijk niet helemaal goed.
Daarna inzwemmen.. ook dat moest je je best voor doen want instructrice Kim corrigeerde je wanneer het niet goed ging.
Ze had alles in de gaten.
Dit was zo duidelijk te horen en heel leuk om te doen.
Hoewel ik het verdacht vond dat ik het hele zwembad door moest.. maar misschien had ik dat ook wel een klein beetje verdiend.
Daarna gingen we met zijn drieën de puzzel proberen op te lossen.
Ook dit viel niet mee.
Er was wel een voorbeeld maar als een echte man die een ikea kast in elkaar wil zetten, komt de beschrijving/voorbeeld pas als je echt stuk loopt.
Daarna gingen Arthur en ik geblindeerd ringen opduiken.
En tot slot was het idee om een emmer die op de bodem lag met je snorkel op te blazen.
Ook dit bracht de nodige hilariteit op natuurlijk.
Voor we het wisten was het helaas alweer tijd.
Ik besef dat ik deze training niet meer kan geven want Kim heeft het geweldig gedaan en of Kim het wilt of niet..
Deze training komt vanaf nu om het half jaar terug.